ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΣΑΓΚΟΥΪΝΙΑ

Μόρο, βαθύχρωμη σάρκα, συγκομιδή από Δεκέμβριο μέχρι τέλος Ιανουαρίου.
Ταρόκο, μεγάλοι καρποί καλής ποιότητας χωρίς σπέρματα που ωριμάζουν αρχές Φεβρουαρίου.
Γουρίτσης, μέτριο μέγεθος καρπού, γλυκός και εύχυμος με ρόδινες αποχρώσεις, άσπερμος ή λιγόσπερμος που διατηρείται καλά πάνω στο δένδρο.

Ενδεικτική λίπανση κατά τα πρώτα έτη της εγκατάστασης των δένδρων
Πριν την εγκατάσταση των δένδρων: Συστήνεται η προσθήκη 3-4 τόνων χωνεμένης κοπριάς στο στρέμμα, εφόσον το έδαφος περιέχει λιγότερο από 2% σε οργανική ουσία, καθώς και η ενσωμάτωση 20-30 μονάδων φωσφόρου και 40-60 μονάδων καλίου ανά στρέμμα.
Νεαρά δένδρα. Η λίπανση στα νεαρά μη παραγωγικά δένδρα διαφέρει από τα ώριμα παραγωγικά στο γεγονός ότι στα πρώτα δεν υπάρχουν απώλειες θρεπτικών στοιχείων με τη συγκομιδή των καρπών και ταυτόχρονα το μέγεθός τους είναι αρκετά μικρότερο. Στόχος ενός τέτοιου προγράμματος λίπανσης είναι η επιτάχυνση της εισόδου των δένδρων σε καρποφορία μέσω της ταχείας ανάπτυξής τους. Στα νεαρά δένδρα επίσης απαιτείται μεγαλύτερη συχνότητα των λιπάνσεων (συνήθως 4-6 λιπάνσεις το έτος), με μικρότερες ποσότητες λιπαντικών στοιχείων ανά επέμβαση. Μέχρι το τέλος Μαΐου θα πρέπει να έχει γίνει και η τελευταία τμηματική λίπανση, ώστε να προλάβουν να «ψηθούν» οι νέοι βλαστοί για να περάσουν ακίνδυνα τους παγετούς του χειμώνα. Επιπλέον, η ετήσια χορηγούμενη ποσότητα του αζώτου πρέπει να
είναι μεγαλύτερη στις πιο πυκνές φυτεύσεις. Επισημαίνεται ότι σε ασβεστούχα εδάφη η φωσφορική λίπανση θα πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο. Το κάλιο εφαρμόζεται στην ίδια αναλογία με το άζωτο.
Ενδεικτική λίπανση σε παραγωγικά δένδρα
Χρόνος εφαρμογής: Γενικά, συνιστάται μία βασική λίπανση το χειμώνα όπου θα προστεθούν το σύνολο των ποσοτήτων σε κάλιο και φωσφόρο και μέρος του αζώτου. Το άζωτο στις περισσότερες περιπτώσεις προστίθεται κατά 2/3 στα τέλη χειμώνα με αρχές άνοιξης
και κατά 1/3 στα τέλη ανοίξεως με αρχές καλοκαιριού.Οι όψιμες καλοκαιρινές αζωτολιπάνσεις θα πρέπει να αποφεύγονται γιατί ζημιώνουν την ποιότητα των καρπών και προκαλούν όψιμη βλάστηση η οποία ζημιώνεται από το φυλλοκνίστη το καλοκαίρι και από τα πρώτα
κρύα το φθινόπωρο-χειμώνα. Στην περίπτωση που γίνεται υδρολίπανση (εφαρμόζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό των αρδεύσεων) το 30% της συνολικής ποσότητας του αζώτου χορηγείται πριν την άνθηση, στη συνέχεια το 30% κατά την καρπόδεση και το υπόλοιπο 40% στο
τέλος της φυσιολογικής καρπόπτωσης του καλοκαιριού. Όσον αφορά το κάλιο, 30% δίνεται πριν την άνθηση, 40% στην αρχή της καρπόδεσης και 30% κατά το τέλος της φυσιολογικής καρπόπτωσης του καλοκαιριού.
Τρόπος εφαρμογής: Η λίπανση στα εσπεριδοειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί με το χέρι, μηχανικά, με διαφυλλικούς ψεκασμούς και μέσω του συστήματοςάρδευσης με τη χρήση υδατοδιαλυτών λιπασμάτων. Με το χέρι γίνεται συνήθως όταν τα δένδρα είναι ακόμη νεαρά. Μετά, αφού μπουν σε πλήρη καρποφορία και αναπτυχθεί επαρκώς το ριζικό τους σύστημα, τα λιπάσματα χορηγούνται μηχανικά σε όλη την έκτα-
ση του αγρού. Η μηχανική χορήγηση των λιπασμάτων πραγματοποιείται με τη χρήση λιπασματοδιανομέων.
Οι διαφυλλικοί ψεκασμοί αποτελούν ουσιαστικά μία συμπληρωματική μέθοδο λίπανσης και έχουν ως σκοπό την αντιμετώπιση των τροφοπενιών σε στοιχεία που απαιτούνται σε μικρές ποσότητες από τα δένδρα. Συνήθως δεν εφαρμόζονται για τα κύρια μακροστοιχεία
(Ν-Ρ-Κ). Χωροταξικά, η λίπανση μπορεί να εφαρμοστεί είτε ατομικά σε κάθε δένδρο, είτε σε όλη την έκταση του αγρού, είτε κατά λωρίδες.
Συνιστώμενες ποσότητες Ν: Ανάλογα με την ηλικία των δένδρων, την αναμενόμενη παραγωγή ή τη μέση παραγωγή κατά την τελευταία 4ετία και το είδος του δένδρου, υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς τη συνιστώμενη ποσότητα Ν λίπανσης.
Συνιστώμενες ποσότητες Ρ: Χρησιμοποιώντας τη φυλλοδιαγνωστική, θα πρέπει η χορηγούμενη φωσφορική λίπανση να διατηρεί το επίπεδο περιεκτικότητας των φύλλων σε P στα 0,12-0,13%. Στον Πίνακα 5 παρουσι-
άζονται οι ποσότητες του φωσφόρου που χορηγούνταιμε βάση την ανάλυση των φύλλων και του εδάφους.
Συνιστώμενες ποσότητες Κ: Συνιστάται η λίπανση με Κ2Ο να είναι στην ίδια αναλογία με το άζωτο (1:1).
Στα ασβεστούχα εδάφη, όπου η περίσσεια ασβεστίου εμποδίζει τη διαθεσιμότητα του καλίου, η χορήγηση του Κ2Ο μπορεί να αυξηθεί κατά 25%. Αν όμως και αυτή η επιπλέον εφαρμογή δε βελτιώνει τη διαθεσιμότητα του καλίου, τότε καλά αποτελέσματα δίνουν οι
εφαρμογές του καλίου με ψεκασμούς από το φύλλωμα σε αναλογία 20 kg KNO3 σε ένα τόνο ψεκαστικού υγρού.
Οι εφαρμογές αυτές από το φύλλωμα μπορεί να γίνουν στα ασβεστούχα εδάφη τρεις φορές ανά καλλιεργητική περίοδο.
Άλλα στοιχεία: Μπορεί να εμφανιστεί έλλειψη σιδήρου, ειδικά όταν υπάρχει υπερβολική υγρασία, χαμηλή εδαφική υγρασία, έχει γίνει υπερβολική Ρ λίπανση, όταν το νερό είναι πλούσιο σε ανθρακικά άλατα και το έδαφος έχει περίσσεια ασβεστίου. Γενικά συνιστάται ο διαφυλλικός ψεκασμός με χηλικές ενώσεις του σιδήρου. Αρκετά συχνά μπορεί να εμφανιστεί και τροφοπενία βορίου η οποία διορθώνεται με διαφυλλικό ψεκασμό (100-120 γρ. βόρακα ή βορικού οξέως σε 100 λίτρα νερό) ή με την προσθήκη 100-250 γρ. βόρακα/δένδρο στο έδα-
φος. Αρκετές αναφορές υπάρχουν και για τροφοπενίες ψευδαργύρου οι οποίες διορθώνονται με ανοιξιάτικους ψεκασμούς με ZnEDTA όταν οι βλαστοί αποκτήσουν τα2/3 του τελικού τους μήκους. Μία επιπλέον σημαντική τροφοπενία που εμφανίζεται αρκετά συχνά στη χώρα
μας είναι αυτή του μαγγανίου. Προτείνεται ενδεικτικά ψεκασμός με θειικό μαγγάνιο 1%, ο οποίος επαναλαμβάνεται σε κάθε νέο κύμα βλάστησης.