Η παχυσαρκία είναι πλέον κοινά αποδεκτό στον κτηνιατρικό κλάδο πως αποτελεί μείζων ιατρικό πρόβλημα για την υγεία τόσο του σκύλου όσο και της γάτας. Είναι ένα νόσημα που ολοένα αυξάνεται σε συχνότητα εμφάνισης, με τα νεότερα δεδομένα να δείχνουν πως το ποσοστό των ζώων σήμερα που ζουν εντός σπιτιού και είναι παχύσαρκα κυμαίνεται μεταξύ 20-50%. Το νόσημα αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη βοήθεια του κτηνιάτρου καθώς επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής του κατοικίδιου και μειώνει το προσδοκώμενο όριο ζωής του.

Ποιοι παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση της παχυσαρκίας;

Οι παράγοντες επικινδυνότητας που είναι ικανοί να οδηγήσουν στην παχυσαρκία χωρίζονται στους ενδογενείς και τους εξωγενείς.

– Η ηλικία. Τα μεσήλικα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να νοσήσουν από τα νεαρά και τα υπερήλικα

– Το φύλο. Πιο συχνή στα θηλυκά

– Η φυλή.

Για σκύλους: Beagle, Boxer, Chihuahua, Cocker Spaniel, Dachshund, Golden retriever, Labrador, Pug κ.α.

Για γάτες:  Οι κοινές νοσούν πιο συχνά από τις καθαρόαιμες

– Η αναπαραγωγική κατάσταση. Πιο συχνή στα στειρωμένα

– Η γενετική προδιάθεση. Κληρονομικότητα Παθήσεις που συνδέονται με τη λανθασμένη λειτουργία του υποθαλάμου

– Η μειωμένη κινητική δραστηριότητα του ζώου

– Η αυξημένη προσφερόμενη ενέργεια. Τροφή με αυξημένο λίπος, εύγεστες τροφές όπως σπιτικό φαγητό ή λιχουδιές

– Το περιβάλλον διαβίωσης. Μέσα ή έξω από το σπίτι

– Άλλες συνθήκες που επηρεάζουν την πρόσληψη της τροφής. Παρουσία άλλων ζώων στο χώρο, αριθμός γευμάτων/ημέρα, διατροφή κατά βούληση

Η παχυσαρκία αποτελεί σοβαρό νόσημα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα καθώς αυξάνει τις πιθανότητες για εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, που είναι ιδιαίτερα συχνός στη γάτα. Επιδεινώνει τις περιπτώσεις όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε καρδιακή ανεπάρκεια και έχει δυσάρεστες επιπτώσεις σε πεπτικό, αναπνευστικό και καρδιαγγειακό σύστημα. Επίσης η παχυσαρκία προκαλεί ή/και επιδεινώνει ορθοπαιδικές παθήσεις, κυρίως στον σκύλο, και αυξάνει την πιθανότητα επιπλοκών κατά την αναισθησία και των χειρουργικών επεμβάσεων στο ζώο. Επιπρόσθετα, έχει μερίδιο ευθύνης για εμφάνιση δυστοκίας αλλά και για κάποια νεοπλάσματα όπως λιπώματα και καρκινώματα του μεταβατικού επιθηλίου. Τέλος, η παχυσαρκία μειώνει την προσδοκώμενη διάρκεια ζωής του ζώου κατά 2 χρόνια και επηρεάζει αρνητικά την ευζωία του.

Σημείο-κλειδί για την αποφυγή των ανωτέρω είναι η Πρόληψη!

Ο σκύλος ή η γάτα θα πρέπει να ζυγίζονται κάθε φορά που προσκομίζονται στον κτηνίατρο, ο οποίος με τη σειρά του πρέπει να σημειώνει το σωματικό βάρος στο βιβλιάριο του ζώου. Επίσης, είναι αναγκαίο να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή σε ζώα τα οποία θεωρούνται ύποπτα για να εμφανίσουν παχυσαρκία, ζώα δηλαδή τα οποία συγκεντρώνουν έναν ή παραπάνω από τους παράγοντες επικινδυνότητας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κτηνίατρος θα πρέπει να προσαρμόζει αναλόγως το διατροφικό πρόγραμμα του ζώου, το οποίο θα τηρείται αυστηρά από τον ιδιοκτήτη. Σημαντική όμως είναι και η αύξηση της κινητικότητας του ζώου καθώς και η σωστή ενημέρωση του ιδιοκτήτη. Οι κακές συνήθειες του παρελθόντος που οδήγησαν εν τέλει στη παχυσαρκία θα πρέπει να ξεπεραστούν ώστε να είναι επιτυχής η αντιμετώπιση του προβλήματος.

Πάραυτα, ο τελικός στόχος του κτηνιάτρου δεν είναι απλά η μείωση του σωματικού βάρους του ζώου, αλλά η διατήρησή του στα φυσιολογικά επίπεδα. Το ζώο θα πρέπει να σιτίζεται με μία ισορροπημένη, πλήρη διατροφή και να ασκείται καθημερινώς. Οι ιδιοκτήτες δεν πρέπει να εφησυχάζουν και σε καμία περίπτωση να επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος. Με την σωστή, λοιπόν, εκπαίδευσή τους από τον κτηνίατρο, όλα είναι δυνατά!