Καθώς ο μέσος όρος ζωής των κουνελιών, ως ζώα συντροφιάς αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, έχουν αυξηθεί και τα περιστατικά με καρδιολογικά προβλήματα. Στα κουνέλια, όπως σε όλα τα μικρά θηλαστικά ο καρδιακός ρυθμός είναι ταχύτερος σε σχέση με αυτόν του σκύλου ή της γάτας. Ένα κουνέλι σε κατάσταση ηρεμίας έχει κανονικά καρδιακό ρυθμό που κυμαίνεται από 140-180 παλμούς ανά λεπτό, ενώ σε καταστάσεις άγχους μπορεί να υπερβεί και τους 300 παλμούς το λεπτό (πάνω από 5 χτύπους ανά δευτερόλεπτο). Τα προβλήματα μπορεί να προέρχονται από τον καρδιακό μυ, τις βαλβίδες ή την ηλεκτρική αγωγιμότητα και συχνά συνυπάρχουν με άλλες ασθένειες. Στους παράγοντες που προδιαθέτουν τις καρδιακές παθήσεις ανήκουν η ηλικία, η διατροφή και το γενετικό υπόβαθρο.

Η καρδιακή νόσος δεν είναι εύκολο να διαγνωστεί στα κουνέλια, λόγω του γρήγορου καρδιακού ρυθμού. Η διαφοροποίηση στους ήχους της καρδιάς και στον ρυθμό της, σπάνια είναι εφικτό να γίνει μόνο με τη χρήση στηθοσκοπίου. Πιο συχνά στην κλινική πράξη συναντώνται οι μυοκαρδιοπάθειες σε φυλές “γίγαντα” (γονιδιακή προδιάθεση), όπως επίσης και ο μη φυσιολογικός καρδιακός ρυθμός ως απόρροια είτε αμιγώς καρδιακών προβλημάτων είτε λόγω συστηματικών λοιμώξεων και διαταραχή των ηλεκτρολυτών .Η ύπαρξη καρδιακού προβλήματος γίνεται συνήθως αντιληπτή από τους ιδιοκτήτες όταν το κουνέλι ασκείται ή αγχώνεται. Αδυναμία, ανορεξία (απώλεια βάρους), διάταση της κοιλιάς και δύσπνοια (ορθοπνοϊκή στάση, αύξηση του ρυθμού αναπνοής) είναι τα συχνότερα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιαστούν. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η καρδιακή νόσος μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονικό οίδημα ή ασκίτη, τα οποία συνδέονται με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

Διαγνωστικά, ο κτηνίατρος πρέπει να συνεχίσει με ακτινογραφίες, υπέρηχο και ηλεκτροκαρδιογράφημα. Ιδανικά, οι παραπάνω ενέργειες γίνονται με την βοήθεια εξειδικευμένου καρδιολόγου που έχει μέτρο σύγκρισης και εμπειρία στις φυσιολογικές τιμές των παραπάνω μετρήσεων σε κουνέλια. Η θεραπεία βασίζεται κυρίως σε φάρμακα που χρησιμοποιούνται σε σκύλους και γάτες.

Οι ACE αναστολείς [μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης] επιτρέπουν στην καρδιά να λειτουργεί πιο εύκολα, με τη μείωση της αντίστασης των αγγείων. Τα διουρητικά μπορούν επίσης να βοηθήσουν όταν υπάρχουν συμπτώματα συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας. Η κύρια επίδραση των περισσότερων από τα φάρμακα είναι να μειώσει την αρτηριακή πίεση και να θέσει λιγότερη πίεση στην καρδιά. Στα κουνέλια αυτό μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα, διότι με την μείωση της αρτηριακής πίεσης τα γαστρεντερικά προβλήματα αρχίζουν να εμφανίζονται και απειλούν τη ζωή τους συχνά περισσότερο από ό, τι τα καρδιακά. Επιπλέον μπορεί να δημιουργηθούν δευτερογενή προβλήματα όπως νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια, λόγω κακής κυκλοφορίας. Για αυτό το λόγο κάθε ζώο υπό θεραπεία πρέπει να επανεξετάζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και να τροποποιείται η φαρμακευτική αγωγή ανάλογα την κατάσταση του. Συμπληρωματικά, θα πρέπει να εξασφαλιστεί ένα πολύ ήσυχο και ασφαλές περιβάλλον διαβίωσης, καλή διατροφή (η πρόσληψη βάρους είναι απαγορευτική), άσκηση με μέτρο και πολλή αγάπη.