Η στέβια είναι ένα θαμνώδες φυτό που ευδοκιμεί κυρίως στις τροπικές περιοχές της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, το οποίο καλλιεργείται πλέον σε αρκετές χώρες παγκοσμίως. Τα φύλλα του φυτού στέβια είναι γνωστά για τις γλυκαντικές τους ιδιότητες, καθώς περιέχουν γλυκοζίτες στεβιόλης. Οι φυσικές αυτές γλυκαντικές ουσίες καθιστούν τη στέβια 200-400 περίπου φορές γλυκύτερη από την ζάχαρη.Η ρεμπαουδιοσίδη ειναι ο δεύτερος σε αναλογία γλυκοζίτης στεβιόλης με πολύ καλή ποιότητα και γεύση, χωρίς πικρή επίγευση.

Στέβια και σακχαρώδης διαβήτης

Η στέβια  αποτελεί την  εναλλακτική λύση απέναντι στην ζάχαρη, καθώς δεν περιέχει υδατάνθρακες,  έχει   σχεδόν μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη και γλυκαιμικό φορτίο και δεν επηρεάζει τη γλυκόζη ή την ινσουλίνη στο αίμα, επομένως μπορεί να καταναλωθεί από άτομα με σακχαρώδη διαβήτη. Επίσης η στέβια δεν αποδίδει ενέργεια (θερμίδες) και μπορεί να συμβάλλει στη μείωση ή τη διατήρηση του σωματικού βάρους, μια πολύ σημαντική παράμετρο για τον έλεγχο του διαβήτη και των επιπλοκών του.

Η χρήση της στέβια στην διατροφή

Η στέβια μπορεί να καταναλωθεί δίνοντας μας την γλυκιά γεύση που θέλουμε στο τσάι, στον καφέ, στο γιαούρτι, σε dressings σαλατών, στα δημητριακά αλλά και στην ζαχαροπλαστική.  Η χρήση της στέβια στη ζαχαροπλαστική, ήρθε να δώσει τη λύση σε όσους μέχρι σήμερα απέφευγαν ή δεν τους επιτρεπόταν να καταναλώσουν γλυκά, διευρύνοντας έτσι τις διατροφικές τους επιλογές προσφέροντας τους μεγαλύτερη ποικιλία και απόλαυση.

Διατροφή σε άτομα με διαβήτη και οστεοπόρωση

Μετά την ηλικία των 30 ετών η οστική μάζα μειώνεται σταδιακά, ενώ μετά την εμμηνόπαυση η απώλεια της οστικής μάζας αυξάνεται. Η οστεοπόρωση μπορεί να αποδοθεί σε μειωμένη διαιτητική πρόσληψη ασβεστίου από τις τροφές ή σε αυξημένη αποβολή ή δυσαπορρόφηση του από τον οργανισμό. Οι διαιτητικοί παράγοντες που ευνοούν την απορρόφηση του ασβεστίου είναι η βιταμίνη D, το ασκορβικό οξύ, η γαλακτόζη και η σχέση ασβεστίου/φωσφόρου.

Πλούσιες πηγές βιταμίνης D είναι τα λιπαρά ψάρια, τα έλαια των ψαριών, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά, ενώ επαρκής ποσότητα βιταμίνης D σχηματίζεται κατά την έκθεση του σώματος στο ηλιακό φως. Τροφές με υψηλά ποσοστά ασκορβικού οξέος είναι τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, οι  πιπεριές  τα μπρόκολα και τα άλλα σκούρα πράσινα λαχανικά. Η γαλακτόζη που μετατρέπεται σε γαλακτικό οξύ από τα βακτήρια του εντέρου  βοηθά το Ca να  απορροφάται καλύτερα. Η κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε φώσφορο (κρέας, ψάρια, πουλερικά και αυγά) αυξάνει τις απαιτήσεις σε ασβέστιο.

Διαιτητικοί παράγοντες που δυσχεραίνουν την απορρόφηση του ασβεστίου είναι το αυξημένο λίπος και το υπερβολικό νάτριο. Το αυξημένο λίπος μειώνει την απορρόφηση του ασβεστίου εξαιτίας του σχηματισμού αδιάλυτων συμπλόκων τα οποία αποβάλλονται με τα κόπρανα. Τέλος το υπερβολικό νάτριο προκαλεί πιθανώς αυξημένη αποβολή του ασβεστίου μέσω των ούρων και  απώλεια οστικής μάζας. Άλλοι παράγοντες που μειώνουν την απορρόφηση του ασβεστίου είναι το κάπνισμα, το αλκοόλ και ο καφές, ενώ δεν θα πρέπει να αγνοούμε ότι η έλλειψη άσκησης μειώνει την απορρόφηση ασβεστίου.

Η στέβια μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια από άτομα με σακχαρώδη διαβήτη και οστεοπόρωση σε συνδυασμό με τις παραπάνω αναφερόμενες διαιτητικές οδηγίες στα πλαίσια μιας σωστής και ισορροπημένης διατροφής.

Πηγή: blog.doctoranytime.gr